O książce: 2011 / "Pierwszy raz zobaczyłem Ermolovą, gdy miałem dziewięć lat, w domu mojego wujka, znanego dramatopisarza w swoich czasów, obecnie nie żyje V.A. Aleksandrowa, w której sztukach Maria Nikołajewna zawsze bezinteresownie grała, ratując ich przed porażką i zapomnieniem. Ermolova miała wtedy trzydzieści pięć lat…»